Opowieści rzeczy

W tym miesz­ka­niu to rze­czy od­po­wia­da­ją za kli­mat wnę­trza. Przed­mio­ty, pie­czo­ło­wi­cie gro­ma­dzo­ne przez wła­ści­cie­li, nie­jed­no­krot­nie po­cho­dzą z zu­peł­nie od­mien­nych sty­li­stycz­nie świa­tów, przy­cią­ga­ją spra­gnio­nych cie­pła do­mo­we­go ogni­ska wę­drow­ców. I spra­wia­ją, że po dłu­gim dniu pra­cy wła­ści­cie­le nie mo­gą się do­cze­kać, kie­dy wresz­cie za­szy­ją się w swo­im kró­le­stwie. Bo i rze­czy­wi­ście, ko­rze­nie nie­któ­rych przed­mio­tów się­ga­ją cza­sów daw­nych mo­nar­chii.

W starej kamienicy

Już sa­ma świa­do­mość, że miesz­ka­nie znaj­du­je się na ostat­niej kon­dy­gna­cji sta­rej ka­mien­ni­cy, ob­li­gu­je do za­cho­wa­nia sza­cun­ku dla rze­czy daw­nych. Oto jed­na ze ścian w sa­lo­nie zo­sta­ła po­kry­ta pasiastą ta­pe­tą. Wraz ze sta­ro­daw­ną to­a­let­ką ozdo­bio­ną ka­fla­mi z ma­nu­fak­tu­ry w Mi­śni, utwo­rzy­ła sty­lo­wy za­ką­tek, przy­po­mi­na­ją­cy kli­mat do­mów dzie­więt­na­sto­wiecz­nej An­glii.

Od­re­stau­ro­wa­ny me­bel uwo­dzi wdzię­kiem prze­szło­ści i do­sko­na­łym ręcznym wy­ko­na­niem. Pod scho­da­mi, pro­wa­dzą­cy­mi na an­tre­so­lę, za­gnieź­dzi­ła się se­ce­syj­na wi­try­na z drew­na orze­cho­we­go, w któ­rej wła­ści­cie­le wy­eks­po­no­wa­li ko­lek­cję fi­li­ża­nek. Że­liw­ny ko­mi­nek wy­koń­czo­ny mar­mu­rem, pa­mię­ta­ją­cy jesz­cze cza­sy ko­lo­nial­ne, przy­je­chał do te­go do­mu aż z Afry­ki. Ko­lej­ne kli­ma­tycz­ne ga­dże­ty to ce­ra­micz­ne anioł­ki i licz­ne ze­ga­ry, ty­ka­ją­ce w uro­czo nie­rów­nym tem­pie.

Dziewiętnastowieczny żyrandol

Pod su­fi­tem go­spo­da­rze po­wie­si­li dzie­więt­na­sto­wiecz­ny ży­ran­dol, wy­ko­na­ny z zie­lo­ne­go szkła, któ­ry do­sko­na­le skom­po­no­wał się z zie­lo­no­-­kre­mo­wą ko­lo­ry­sty­ką sa­lo­nu. Po pro­stu cza­ru­ją­cy misz­masz. W tym baj­ko­wym po­mie­sza­niu sty­lów, za spra­wą gre­so­wych pły­tek na pod­ło­dze, imi­tu­ją­cych surowy ka­mień, od­naj­dzie­my jesz­cze od­wo­ła­nia do kli­ma­tu go­rą­ce­go Po­łu­dnia. Ca­łość łą­czy się ze sobą za­ska­ku­ją­co... har­mo­nij­nie.

Bez­po­śred­nio z sa­lo­nem są­sia­du­je sy­pial­nia, któ­rą moż­na prze­sło­nić sta­ry­mi, dwu­skrzy­dło­wy­mi drzwia­mi. Dzię­ki te­mu, iż miesz­ka­nie znaj­du­je się na pod­da­szu, je­go prze­strzeń dy­na­mi­zu­ją licz­ne sko­sy su­fi­tu, two­rzą­ce ta­jem­ni­cze za­ka­mar­ki. Tam rów­nież gospodarze ukry­li mnó­stwo skar­bów. Trze­ba tyl­ko umieć je wy­tro­pić.