Pokój dzienny w beżach i szarościach

Efek­tow­ny i wy­po­sa­żo­ny w in­te­li­gent­ny sys­tem apar­ta­ment, za­aran­żo­wa­ny w od­cie­niach chłod­nych be­żów, brą­zów i gorz­kiej cze­ko­la­dy, zo­stał po­dzie­lo­ny na trzy wy­raź­ne czę­ści. Pierw­szą z nich sta­no­wi ob­szer­ny sa­lon, po­łą­czo­ny z ja­dal­nią i kuch­nią, dru­gą – część re­lak­so­wa (sy­pial­nia i ła­zien­ka), zaś ostat­nią – stre­fa dla go­ści (po­kój i ła­zien­ka).

Ściana z piaskowca w pokoju

Sa­lon, peł­nią­cy ro­lę naj­bar­dziej ofi­cjal­ne­go miej­sca w do­mu, zo­stał od­dzie­lo­ny od resz­ty miesz­ka­nia cha­rak­te­ry­stycz­ną ścia­ną z pia­skow­ca – waż­nym ele­men­tem po­rząd­ku­ją­cym ca­łe wnę­trze.

Ścia­na, po­sia­da­ją­ca atrak­cyj­ną ele­wa­cję uło­żo­ną z ka­wał­ków ka­mie­nia, sta­ła się tłem dla dzieł sztu­ki i no­wo­cze­sne­go sprzę­tu fir­my Bang&Olu­fsen. Głę­bo­kie pod­cię­cie wy­ko­na­ne na ca­łej jej dłu­go­ści umoż­li­wi­ło też stwo­rze­nie nie­ty­po­wej pół­ki na ko­lek­cję płyt.

Mur z pia­skow­ca zo­stał za­aran­żo­wa­ny tak, by nie tyl­ko cie­szyć oko, ale tak­że – z obu stron – peł­nić funk­cje prak­tycz­ne. Za ciem­ny­mi drzwia­mi, któ­re wmon­to­wa­no w je­go płasz­czy­znę, znaj­du­je się po­jem­na wnę­ka, któ­ra zo­sta­ła prze­zna­czo­na na miej­sce do pra­cy.

Na podłogacg egzotyczny parkiet

Na­to­miast z dru­giej stro­ny, w czę­ści pry­wat­nej, mur ma wmon­to­wa­ną ob­szer­ną gar­de­ro­bę. Co cie­ka­we, ścia­na sta­no­wi frag­ment sa­lo­nu, a jed­no­cze­śnie ja­kąś na­miast­kę ho­lu, o czym in­for­mu­je zmia­na ma­te­ria­łu na pod­ło­dze. Sa­lon jest bo­wiem wy­ło­żo­ny par­kie­tem z drew­na la­pa­cho, ale przy ścia­nie za­mie­nia się w „chod­nik” z ja­sne­go gre­su.

In­nym cie­ka­wym za­bie­giem aran­ża­cyj­nym w sa­lo­nie jest umiesz­cze­nie mię­dzy słu­pa­mi dwóch warstw: ta­fli szkła i ża­lu­zji. Dzię­ki te­mu po­wsta­ła do­dat­ko­wa ścia­na, któ­ra nie tyl­ko izo­lu­je nie­co od ha­ła­su znaj­du­ją­cy się za nią „ga­bi­net”, ale tak­że sta­no­wi świet­ne tło dla ki­na do­mo­we­go. Raz mo­że być płasz­czy­zną ażu­ro­wą (przez któ­rą wi­dać do­mo­wą prze­strzeń), a raz jed­no­li­tą.