Raz dokoła, raz dokoła!

Głów­nym po­my­słem na sa­lon by­ło stwo­rze­nie wnę­trza o kształ­cie ko­ła, w któ­rym licz­ba me­bli zo­sta­ła­by ogra­ni­czo­na do nie­zbęd­ne­go mi­ni­mum. Prak­tycz­nie zna­la­zło się tu tyl­ko miej­sce na po­my­sło­wo umiesz­czo­ną bi­blio­tecz­kę, nie­du­ży sto­lik, przy któ­rym moż­na czy­tać, ale tak­że zjeść obiad, oraz na po­ma­rań­czo­wy ze­staw wy­po­czyn­ko­wy.

Muzyczne podróże

Go­spo­darz do­mu jest me­lo­ma­nem, więc sa­lon miał mu słu­żyć nie tyl­ko do re­lak­su i przyj­mo­wa­nia go­ści, ale tak­że do „po­dró­żo­wa­nia” po świe­cie mu­zy­ki kla­sycz­nej. Okrą­gły po­kój z umie­jęt­nie roz­miesz­czo­ny­mi gło­śni­ka­mi jest wprost stwo­rzo­ny do ta­kich po­dró­ży.

Sty­li­stycz­nie, sa­lon to głów­nie pro­ste, współ­cze­sne for­my z pew­ny­mi na­wią­za­nia­mi do „epo­ki” oraz świata na­tu­ry, któ­re tak lu­bi go­spo­darz.

Aranżacja światłem

Ca­łość, z nie­wiel­ki­mi wy­jąt­ka­mi, zo­sta­ła urzą­dzo­na w ja­snej, cie­płej ko­lo­ry­sty­ce, któ­rej to­wa­rzy­szy mięk­kie, bar­dzo przy­jem­nie za­aran­żo­wa­ne świa­tło. Świa­tło peł­ni zresz­tą dość istot­ną ro­lę w „powiększeniu” wnę­trza. Roz­miesz­czo­ne w prze­my­śla­ny spo­sób (świe­tlów­ki nad ob­ni­żo­nym su­fi­tem oraz po obu stro­nach pi­la­stru) spra­wia, że sa­lon wy­da­je się więk­szy, głęb­szy i wyż­szy.

Rów­nież wy­ko­rzy­sta­nie ta­kich prze­zro­czy­stych ele­men­tów, jak szkla­ny blat sto­łu, szkla­ne pół­ki czy ozdob­na szkla­na gło­wa, wi­zu­al­nie od­cią­ża prze­strzeń.

Warte uwagi

Kil­ka po­my­słów ar­chi­tek­ta za­słu­gu­je na szcze­gól­ną uwa­gę. Choć­by ko­smicz­na w swej for­mie szaf­ka na sprzęt au­dio­-­vi­deo, któ­rą wie­le osób w pierw­szej chwi­li bie­rze za ko­mi­nek. Bar­dzo prak­tycz­na (i nie zaj­mu­ją­ca wie­le miej­sca) szaf­ka, dzię­ki te­mu, że mo­że się ob­ra­cać do­ko­ła, jest ele­men­tem wspól­nym dla sa­lo­nu i umiesz­czo­nej za ścia­ną sy­pial­ni.

Cie­ka­wie we wnę­trzu wy­glą­da­ją tak­że gip­so­wy, pod­świe­tlo­ny pi­la­ster, wy­szpe­ra­na na sta­ro­ciach szkla­na gło­wa, efek­tow­ny pio­no­wy pas szkli­wio­nych gra­na­to­wych pły­tek oraz ścia­na wy­koń­czo­na „bo­aze­rią” ze­bra­no.